Groei begint zelden met zekerheid. Vaker met twijfel, frustratie of nieuwsgierigheid. Dat merkte ook Evert, die in ons persoonlijk begeleidingstraject stapte. Voor hem begon het allemaal met grote uitdagingen op het werk en het gevoel vast te lopen. Toch bracht het traject hem verder dan hij had verwacht. Waarom? Omdat het geen klassieke begeleiding was. Persoonlijke begeleiding bij kenniszoekers is geen evaluatie-instrument, maar een uitnodiging tot reflectie. Het vertrekpunt is niet je technische kennis, maar wie je bent en waar je naartoe wil. Zelfs als je dat laatste nog niet helemaal scherp hebt. In dit artikel lees je hoe Evert via persoonlijke begeleiding nieuwe kansen zag en meer zelfvertrouwen vond.

AI is niet langer toekomstmuziek. De tools zijn intussen niet meer te tellen, en het verandert razendsnel hoe we werken. Toch zie ik de praktijk dat de introductie van AI lang niet altijd op enthousiasme onthaald wordt in de IT-sector. Integendeel: bij veel ontwikkelaars roept AI net gevoelens van onzekerheid en frustratie op. Als coach bij kenniszoekers en teambegeleider bij jstack zie ik van dichtbij welke impact AI kan hebben op de motivatie en het zelfvertrouwen van medewerkers. En dat is iets waar we als organisaties voldoende aandacht aan moeten besteden. Technologische evoluties kunnen we niet tegenhouden, maar we mogen de mensen die met de technologie moeten werken niet vergeten.

Recent onderzoek toont aan dat onze hersenactiviteit met wel 55% daalt wanneer we ChatGPT gebruiken om een probleem op te lossen (MIT Media Lab, 2025). We denken minder, reflecteren minder en leren oppervlakkiger. Dat effect wordt ook wel metacognitive laziness genoemd (Fan et al., 2024): we besteden niet alleen ons denken uit, maar ook ons leerproces. Dat heeft gevolgen voor hoe we denken, maar ook voor onze motivatie. Wie zich enkel richt op het eindresultaat en zich niet meer betrokken voelt bij het leerproces, verliest makkelijk het gevoel van eigenaarschap en zingeving. Precies daarom is zelfregulerend leren vandaag belangrijker dan ooit. Alleen zo voorkomen we dat we passieve AI-gebruikers worden in plaats van actieve kenniszoekers.

Wist je dat slechts één op de vijf werkende of werkzoekende Vlamingen het afgelopen jaar een opleiding heeft gevolgd? Opmerkelijk, zeker in een tijd waarin we overspoeld worden met informatie. We grijpen vooral naar snelle content, zoals reels op social media of nieuwsflitsen die we een paar uur later alweer vergeten zijn. Maar wat doet dat met ons brein? En is er een manier om onszelf te beschermen tegen die constante stroom aan prikkels?

Kinderen tussen 2 en 5 jaar kunnen tot wel 100 vragen per uur stellen. Tenminste, als ze zich veilig en gestimuleerd voelen. Vermoeiend? Absoluut. Maar ook ongelofelijk waardevol. Want zoals Warren Berger het mooi verwoordt: vragen helpen ons denken over dingen die we nog niet begrijpen. Toch gebeurt er iets vreemds naarmate we ouder worden: we stellen steeds minder vragen. Onze nieuwsgierigheid en creativiteit drogen langzaam op. En dat is geen toeval. Een NASA-studie toonde aan dat 98% van de kleuters als creatief geniaal wordt beschouwd. Bij volwassenen? Nog maar 2%. Wat verliezen we onderweg? Waarom leren we af om nieuwsgierig te zijn en vragen te stellen? En vooral: hoe kunnen we dat opnieuw activeren?